Nëse i ke gjith paratë e botës, nuk i shpenzon me fëmit e tu, nuk ke asgjë.

Gjuha e arsyes, modestisë e parimit, nuk gjen fole tek vlerësimi i dytësorit, mbërthyer me jotolerancë e anashkalim, ndjenjat më nuk rebelohen, rrugëdalje nuk tenton të gjen.

Mishin e derrit nuk e han se është haram, por hakun e vëllaut e han si derri.

Na shanë, na vodhën, na gënjyen, na tradhëtuan, na fajësuan. Askush nuk kërkoi falje për mënyrën se si na trajtojnë,, thjesht më fajësojn për mënyrën se si reagoj ndaj tyre.

Të pangopurit nuk lan asgjë, morën gjithçka, do lën çdo gjë, do shkojn pa asgjë.

Familje, është fjalë e madhe... disa nuk ja din vlerën.

Respekti dhurohet, urrejtja mësohet.

Fenë respekto, kurse traditën mos ja kopjo.

Ndonjëherë, nuk janë armiqtë që të thyejnë... janë ata që ulen më afër, buzëqeshin më gjerë dhe duartrokasin më fort - ndërsa fshehurazi shpresojnë që të rrëzohesh. Tradhtarët nuk vijnë gjithmonë nga jashtë.

E vërteta dyshohet, gënjeshtra nuk sfidohet.

Gjuha nuk ka eshtër, por është aq e fort sa që e thyen një zemër, djeg një shpirt, dhe tret një jetë.

Vëndlindja nuk është vetëm një vënd, është një ndjenjë,

Disa njerëz janë si zogjtë, i ndihmon të fluturojnë dhe sapo ngjiten në ajër, të dhjesin.

Ç'kërkon në ate vend të Shenjtë, vend mes dy deteve e maleve të Sharrit, aty shtrihet Perandoria e Arbërit, jetësojmë autoktonët e trojeve shqiptare...

I surrendered my self to silence, have released the spiral of stubbornness, live beautifully in this environment, my pen is inspired by the spiritual tranquility.

Dorëzova heshtjes unin tim, lirova spiralen e kryeneqësisë, bukur jetësoj në këtë mjedis, qetësia shpirtërore pendën frymëzon.

Buzëqeshja flet përmes urrejtjes së fshehur.

Llogaria para popullit mund të anashkalohet, para Zotit kurrë nuk vjetërsohet.

Në vend të petaleve, tregova vetëm gjembat, që askush mos t’më shkelte.

Dhimbja do të gjej shërim, veprat do të mbesin kujtim.